نصب و راه اندازی Docker در CentOS

نصب و راه اندازی Docker در CentOS

آموزش نصب و راه اندازی Docker در CentOS به صورت قدم به قدم و کاربردی 

‫قبل از آن‌که شما را با نصب و راه اندازی Docker در CentOS آشنا کنیم بهتر است با داکر آشنایی بیشتری داشته باشید. Docker در حقیقت یک ابزار متن‌باز می‌باشد که برای تسهیل توسعه مخازن لینوکس مورداستفاده قرار می‌گیرد. به این نکته توجه داشته باشید داکر به‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به یک استاندارد غیررسمی فناوری‌های مخزن می‌باشد؛ علاوه بر این موضوع توسط توزیع‌کننده‌های بزرگ لینوکس اعم از RedHat و Ubuntu پذیرفته‌شده است. ابزار داکر، به‌عنوان یک فناوری کلیدی برای استقرار برنامه‌ها در محیط‌های ابری طراحی‌شده است. داکر در برابر دیگر مجازی‌سازی سخت‌افزارهای معمولی دارای مزیت‌های بی‌شماری اعم از سبک، قابلیت حمل، سهولت نگهداری و می‌باشد. یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌هایی که این ابزار دارد می‌توان به این اشاره کرد که این ابزار علاوه بر آن‌که در محیط ابری به کار می‌رود می‌تواند برای کاربران عادی نیز مفید واقع شود. به‌خصوص زمانی که کاربران قصد داشته باشند نرم‌افزار خاصی را تحت یک محیط مشخص لینوکس آزمایش کنند.

اگر قصد خرید هاست لینوکس را دارید می توانید به صفحه هاست لینوکس استاندارد مراجعه کنید.

پیش‌نیاز نصب و راه اندازی Docker در CentOS

برای آن‌که شما بتوانید داکر را نصب کنید به پیش‌نیازهای زیر نیاز خواهید داشت:

  • نسخه ۶۴ بیتی CentOS 7 Droplet
  • کاربر Root یا کاربر غیر Root با مجوزهای sudo

به این نکته توجه داشته باشید شما نیازمند به یک نسخه ۶۴ بیتی از CentOS و نسخه کرنل حداقل ۳٫۱۰ و یا بالاتر دارید. البته نسخه پیش‌فرض CentOS Droplet ۶۴ بیتی نیز می‌تواند این مشکل را حل کند. لازم به ذکر است تمامی آموزش‌های این مقاله با یک کاربر Root به اجرا درآمده است. درصورتی‌که شما نیاز دارید به روت دسترسی داشته باشید باید در ابتدای کار خود از sudo استفاده کنید.

شروع مراحل نصب و راه اندازی Docker در CentOS

در ادامه چگونگی نصب و مدیریت مخازن داکر را در CentOS برای شما شرح داده‌ایم. همان‌طور که در بالاتر به این موضوع اشاره کردیم در حال حاضر داکر تنها توسط سیستم‌عامل‌های 64 بیتی قابل‌نصب هستند.

برای آن‌که داکر را در CentOS نصب کنید؛ باید با استفاده از دستورات زیر ریپازیتوری EPEL را فعال کنید:

sudo rpm -Uvh http://mirrors.kernel.org/fedora-epel/6/i386/epel-release-6-8.noarch.rpm

بعدازاین مرحله شما باید با استفاده از کدهای yum، داکر را نصب و سرویس آن را به اجرا درآورید:

sudo yum install docker-io

sudo service docker start

sudo chkconfig docker on

بعد از نصب شدن داکر بر روی CentOS، باید یوزر خود را به گروه داکر اضافه کنید. این امر به شما این اجازه را می‌دهد تا بتوانید داکر را به‌عنوان یک کاربر غیر روت به اجرا درآورید. برای این کار باید کد زیر را استفاده کنید:

sudo usermod -a -G docker $USER

برای اجرا کردن این کد شما باید یک بار از سیستم خود خارج شوید و مجدد وارد شوید تا تغییرات فعال شوند. در این مرحله شما می‌توانید فرمان داکر را به‌عنوان یک کاربر غیر ممتاز استفاده کنید.

راهنمای استفاده از داکر (Docker)

برای آن‌که شما بتوانید یک مخزن داکر جدید را ایجاد کنید باید در ابتدا تصمیم بگیرید که چه نوع Image را به‌عنوان مخزن قصد استفاده دارید. برای تصمیم‌گیری شما می‌توانید به سراغ ایندکس رسمی ایمیج‌های داکر بروید که ایمیج‌های عمومی را لیست کرده است. ایندکس داکر در حقیقت شامل پایه لینوکس می‌باشد که توسط تیم داکر مدیریت می‌شود.

برای درک بهتر به این مثال دقت کنید: برای به اجرا درآوردن یک مخزن Ubuntu در حالت تعاملی، باید کدهای زیر را به اجرا درآورد. آرگومان «/bin/bash» در داخل یک مخزن و بعد از راه اندازی اجرا خواهد شد:

docker run -i -t ubuntu /bin/bash

دستوری که در بالا برای شما آورده‌ایم بعد از به اجرا درآمدن برای اولین بار، ایمیج‌های در دسترس داکر Ubuntu را برای شما دانلود می‌کند و بعدازآن یک مخزن داکر را با استفاده از ایمیج مذکور بوت می‌کند. بعدازاین مرحله مخزن Ubuntu بلافاصله راه اندازی خواهد شد، شما می‌توانید خط فرمان را در داخل مخزن مشاهده کنید. لازم به ذکر است در این صورت شما می‌توانید یک سیستم‌عامل Ubuntu تمام‌عیار را در داخل سند باکس مخزن خود داشته باشید.

درصورتی‌که شما در خط فرمان خود کلمه exit را تایپ کنید؛ از مخزن خارج خواهید شد و مخزن متوقف می‌شود. شما برای آن‌که بتوانید لیست کلیه مخازن اعم از مخازن متوقف‌شده را مشاهده کنید باید دستور زیر را اجرا کنید:

docker ps –a

درصورتی‌که شما قصد داشته باشید یک مخزن را مجدد در حالت دیمون راه اندازی کنید از کد زیر استفاده کنید:

docker start [container-id]

برای حذف یک مخزن و متوقف کردن آن باید دستور زیر را استفاده کنید:

docker rm [container-id]

درصورتی‌که یک مخزن در پس‌زمینه در حال اجرا می‌باشد، برای تعامل لا آن و پیوستن به آن می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

docker attach [container-id]

شما به‌صورت آزادانه می‌توانید یک مخزن در حال اجرا را سفارشی کنید؛ به‌عنوان‌مثال شما می‌توانید یک برنامه جدید را در آن راه اندازی کنید. درصورتی‌که شما می‌خواهید در مخزن جاری تغییرات خود را ذخیره کنید، در ابتدا باید با کد exit از حالت تعاملی مخزن را خارج کنید. بعدازآن با استفاده از کد زیر، ایمیج تغییریافته را به‌عنوان یک ایمیج متفاوت را ذخیره کنید:

docker commit [container-id] [new-image-name]

شما برای آن‌که بتوانید container ID را به دست آورید می‌توانید از دستور docker ps –a استفاده کنید. شما بعد از ساخت ایمیج جدید مانند مثالی که در بالاتر برای شما بیان کردیم، می‌توانید یک مخزن جدید را با استفاده از آن راه اندازی کنید. به این نکته توجه داشته باشید شما هر ایمیج عمومی را مانند wordpress، Fedora و… را دانلود کنید و یک ریپازیتوری محلی را به‌صورت زیر ذخیره کنید:

docker pull [image name]

شما برای آن‌که بتوانید کلیه ایمیج‌های دانلود شده و یا ذخیره‌شده را مشاهده کنید می‌توانید از کد زیر استفاده کنید:

docker images

با استفاده از کد زیر می‌توانید یک ایمیج اختصاصی را برای بوت مخزن خود انتخاب کنید:

docker run -i -t [image-id] /bin/bash

شما برای حذف یک تصویر مخزن از ریپازیتوری محلی از دستور زیر باید استفاده کنید:

docker rmi [image-id]

سخن آخر

داکر را می‌توان به این صورت معرفی کرد که این ابزار یک پلتفرم متن‌باز می‌باشد که بر مبنای سیستم‌عامل لینوکس راه اندازی می‌شود. Docker برای برنامه‌نویسیان کاربردهای مختلفی مانند اجرای فرایندهای ایجاد، پیاده‌سازی و اجرای برنامه‌ها را در یک کانتینر را دارد. این پلتفرم را به‌عنوان ماشین مجازی نیز می‌شناسند. با این تفاوت که قابلیت جابه‌جایی بیشتری در داکر وجود دارد. یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های این پلتفرم می‌توان به سازگاری با منبع و ایجاد ارتباط بیشتر با سیستم‌عامل اشاره کرد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *